نکاتي در مورد آداب و معاشرت اجتماعي  

 هر شهر يا کشوري داراي آداب رسوم خاصي مي باشد که بنا به شرايط زندگي همان منطقه شکل گرفته است. اما به طور کلي در همه جاي دنيا اصول و مباني مشترکي براي اخلاق و رفتار آدم ها وجود دارد که توجه به آن ها در هر جامعه اي و بين هر ملتي موجب موفقيت در ارتباطات جمعي و آزمون هاي شخصيتي مي شود.

با رعايت آداب و اصول معاشرتي و اجتماعي راحت تر مي توان ارتباط اجتماعي موفق با ديگران برقرار کرد و امتيازاتي فراواني از اين رابطه به دست آورد. به عبارتي بهتر، رعايت اين اصول يکي از دلايل تمايز فرد از ديگران است و در زمان انتخاب وي در موقعيت هاي مختلف مانند، ازدواج، شغل، سمت و مقام خاص، نفرات نمونه و برتر، اين خصوصيت يکي از امتيازهاي مهم برتري در اين رقابت ها به حساب مي آيد و در هر رابطه اي مورد رضايت مخاطب قرار مي گيرد. آداب و معاشرت اجتماعي دو اصل اساسي دارد:

الف: اخلاق اجتماعي     ب: رفتار اجتماعي.

اخلاق اجتماعي:

به کليه اعمال شرعي و وجداني انسان ها گفته مي شود که در همه جاي دنيا اين اصول شناخته شده و مشخص است و همه افراد رعايت آن را نشانه انسانيت، شرافتمندي، نجابت، خداشناسي و منصف بودن فرد مي دانند. از آن جا که اين اصول توسط اديان مختلف به صورت کامل توضيح داده شده است و در همه حال و هر زمان توصيه مي شود، تنها به اشاره اي از اهم آن ها بسنده مي کنيم:
– مهرباني، محبت ورزي و خوش رويي با ديگران.
– فرد تنها به منافع و نيازهاي خود توجه نکند و آن چه را براي خود نمي پسندد براي ديگران نپسندد.
– عدالت و انصاف را پيش رو داشته باشد و تمام اعمال و تصميمات خود را بر اساس آن اتخاذ نمايد.
– دروغ نگويد و ظاهر سازي نکند و از فريب ديگران بپرهيزد.
– گره گشاي مشکلات ديگران باشد و بابت انجام آن امتيازي طلب نکند.
– فرصت طلب نباشد و از موقعيت هايي که به دست مي آورد سوء استفاده نکند.
– نجيب باشد و به ناموس ديگران نظر نداشته باشد.
– خيانتگر نباشد و به وعده هاي خود وفادار بماند. اصل دوم رفتار اجتماعي است که هدف از نوشتن اين مطالب ترويج همين موضوع مي باشد.

اصول رفتار اجتماعي داراي نکاتي است که رعايت آن شخصيت فرد را به گونه اي ناباورانه رشد مي دهد و سطح اجتماعي او را به درجات بالا مي رساند، فرد را شخصيتي با ادب، تحصيل کرده و قابل اطمينان نشان مي دهد که به راحتي مخاطب را مغلوب خود مي سازد.

ضرورت رعایت آداب معاشرت 

آداب معاشرت و حدود پیروی از آن در طی زمان دچار تحولاتی شگرف شده با تغییر ارزشها ،گفتار، وقار ،متانت و کم رنگی رفتار که در گذشته بنوعی فرهنگ ما بوده مبدل شده است . رعایت آزادی و راحتی در رفتار و گفتار در زمان ما ابعادی بس گسترده پیدا کرده است به طوریکه این تصور ایجاد میشود که آداب خاصی برای معاشرت وجود ندارد در این شرایط رعایت آداب به صورت مشکل پیچیده ای در آمده است تا جایی که بسیاری از افراد نمی دانند در موقعیت های مختلف چه رفتاری باید در پیش گیرند.

طرز تفکر نسبت به دیگران:

در بررسی روابط بین گروه های مختلف اجنماعی این نکته بسیار حائز اهمیت است که انسان سعی میکند در تمام موافع و موارد بدون در نظر گرفتن اوضاع معین نزاکت وادب را رعایت نماید. شاید این کار در عمل آن قدر آسان نباشد زیرا ممکن است رفتار دیگران طوری ما را رنجانده خاطر وآزار دهد که ناگهان بی هیچ قصدی به آنها جسارت کنیم.

اما در این مورد ودر تمام موارد دیگر اداب باید به خاطر داشت که مرتکب شدن خطا از دو طرف هرگز اصطکاکی را کم نمی کند وبه راه صحیحی منتهی نمیشود اگر دیگری نسبت به ما جسارت و بی حرمتی روا می دارد تلاش ما باید براین باشد که تعادل وخونسردی خود را حفظ کرده و هوش هیجانی خود را کنترل نماییم.

اگر بتوانیم در مقابل گستاخی دیگران روش های عاقلانه ای در پیش گیریم نه تنها عجولانه او را خشمگین نمی سازد. بلکه فرد را به تفکر وا میدارد.

رعایت ادب در اجتماع:  
صرفنظر از نوع جنسیت امروزه متاسفانه طرز رفتار گروه هایی که با یکدیگر تفاوت سنی دارند تا حدی فاقد اصول آداب معاشرت صحیح است.برخی از سالمندان نسبت به جوانان بردباری نشان نمیدهند و باعث رنجش آنان می شوند ولی در عین حال باید گفت که اگر جوانان امروزی انتظار بردباری و تفاهم را از بزرگترها دارند باید آنها هم به نوبه خود رفتار متقابلی پیش گیرند…….

کمتر کسی به سنین بالا میرسد بدون اینکه مقداری دانش و تجربه و خردمندی بیاندوزد ویک جوان با تدبیر از طریق گوش دادن مودبانه و صبورانه خویش میتواند نکات ارزنده ای از آنها بهره بگیرد.

به طور خلاصه دوستان ،همکاران و افرادی که با شما هستند مودب و مهربان باشید ونسبت به افراد مسن تر رعایت ادب و نزاکت را بنمائید و هیچگاه در مقابل نزاکتی که نسبت به شما ابراز شده اظهار تشکر توام با لبخندی خوش آیند که حاکی از صفا و صمیمیت شما است را فراموش نکنید..

رفتار و حرکات فردی:    
حرکات یک شخص در هر موقعیت واجد اهمیت فراوان است و تاثیر کلی اعمالی که باید هدف وی قرار گیرد این است که این حرکات حاکی از اعتماد به نفس ملایمی باشد بدون اینکه دیگران آنرا حمل بر غرور و خود پسندی کنند چه بسا فروتنی چابلوسانه یک شخص کم رو همانقدر خشم آور است که لاف و گزاف اهانت آمیز کسی که راه خود را در جامعه بروز باز میکند.

هر دوی این رفتار نوعی از خود پرستی است چون اولی تصور میکند که همه مردم مواظب او هستند و او را می نگرند و دومی سعی دارد جلب توجه کند و یا بارفتار گستاخانه خودبینی خویش را پوشش دهد همه آنها با روشی که پیش گرفته اند نشان میدهند که نسبت به محیط طبیعی خود احساس بیگانگی مینمایند و در نتیجه به یکی از این دو واکنش متوسل میشوند.ولی اگر واقعا نسبت به حق خود به عنوان یک عضو گروه اعتماد دارند احتیاجی نیست به این جنبه های افراطی گرایش یابند اگر در جلسات و گفتگو شخص بیش از حدانتظار وی رسمی باشند انسان می تواند برای چند دقیقه شاهد رفتار و کردارشان شود وبه زودی خواهد توانست خود را با رفتار جمعی ، عمومی و موقعیتهای بخصوص  وفق دهد. خوب است طرز راه رفتن. ایستادن ، نشستن ،لحن و زبان بدن خود را  با تمرین جبران نماییم و بدن را صاف ، مستقیم بدون سفتی و خشکی با آرامش خاطر نگه داریم و پوشش آراسته ای داشته باشیم….. در این وب سایت همراه ما باشید و با نظرات خود ما را مورد تفضل خویش سازید.ممنون