نکاتی در مورد آداب و معاشرت اجتماعی
هر شهر یا کشوری دارای آداب رسوم خاصی می باشد که بنا به شرایط زندگی همان منطقه شکل گرفته است. اما به طور کلی در همه جای دنیا اصول و مبانی مشترکی برای اخلاق و رفتار آدم ها وجود دارد که توجه به آن ها در هر جامعه ای و بین هر ملتی موجب موفقیت در ارتباطات جمعی و آزمون های شخصیتی می شود.
با رعایت آداب و اصول معاشرتی و اجتماعی راحت تر می توان ارتباط اجتماعی موفق با دیگران برقرار کرد و امتیازاتی فراوانی از این رابطه به دست آورد. به عبارتی بهتر، رعایت این اصول یکی از دلایل تمایز فرد از دیگران است و در زمان انتخاب وی در موقعیت های مختلف مانند، ازدواج، شغل، سمت و مقام خاص، نفرات نمونه و برتر، این خصوصیت یکی از امتیازهای مهم برتری در این رقابت ها به حساب می آید و در هر رابطه ای مورد رضایت مخاطب قرار می گیرد. آداب و معاشرت اجتماعی دو اصل اساسی دارد:
الف: اخلاق اجتماعی ب: رفتار اجتماعی.
اخلاق اجتماعی:
به کلیه اعمال شرعی و وجدانی انسان ها گفته می شود که در همه جای دنیا این اصول شناخته شده و مشخص است و همه افراد رعایت آن را نشانه انسانیت، شرافتمندی، نجابت، خداشناسی و منصف بودن فرد می دانند. از آن جا که این اصول توسط ادیان مختلف به صورت کامل توضیح داده شده است و در همه حال و هر زمان توصیه می شود، تنها به اشاره ای از اهم آن ها بسنده می کنیم:
– مهربانی، محبت ورزی و خوش رویی با دیگران.
– فرد تنها به منافع و نیازهای خود توجه نکند و آن چه را برای خود نمی پسندد برای دیگران نپسندد.
– عدالت و انصاف را پیش رو داشته باشد و تمام اعمال و تصمیمات خود را بر اساس آن اتخاذ نماید.
– دروغ نگوید و ظاهر سازی نکند و از فریب دیگران بپرهیزد.
– گره گشای مشکلات دیگران باشد و بابت انجام آن امتیازی طلب نکند.
– فرصت طلب نباشد و از موقعیت هایی که به دست می آورد سوء استفاده نکند.
– نجیب باشد و به ناموس دیگران نظر نداشته باشد.
– خیانتگر نباشد و به وعده های خود وفادار بماند. اصل دوم رفتار اجتماعی است که هدف از نوشتن این مطالب ترویج همین موضوع می باشد.
اصول رفتار اجتماعی دارای نکاتی است که رعایت آن شخصیت فرد را به گونه ای ناباورانه رشد می دهد و سطح اجتماعی او را به درجات بالا می رساند، فرد را شخصیتی با ادب، تحصیل کرده و قابل اطمینان نشان می دهد که به راحتی مخاطب را مغلوب خود می سازد.
ضرورت رعایت آداب معاشرت
آداب معاشرت و حدود پیروی از آن در طی زمان دچار تحولاتی شگرف شده با تغییر ارزشها ،گفتار، وقار ،متانت و کم رنگی رفتار که در گذشته بنوعی فرهنگ ما بوده مبدل شده است . رعایت آزادی و راحتی در رفتار و گفتار در زمان ما ابعادی بس گسترده پیدا کرده است به طوریکه این تصور ایجاد میشود که آداب خاصی برای معاشرت وجود ندارد در این شرایط رعایت آداب به صورت مشکل پیچیده ای در آمده است تا جایی که بسیاری از افراد نمی دانند در موقعیت های مختلف چه رفتاری باید در پیش گیرند.
طرز تفکر نسبت به دیگران:
در بررسی روابط بین گروه های مختلف اجنماعی این نکته بسیار حائز اهمیت است که انسان سعی میکند در تمام موافع و موارد بدون در نظر گرفتن اوضاع معین نزاکت وادب را رعایت نماید. شاید این کار در عمل آن قدر آسان نباشد زیرا ممکن است رفتار دیگران طوری ما را رنجانده خاطر وآزار دهد که ناگهان بی هیچ قصدی به آنها جسارت کنیم.
اما در این مورد ودر تمام موارد دیگر اداب باید به خاطر داشت که مرتکب شدن خطا از دو طرف هرگز اصطکاکی را کم نمی کند وبه راه صحیحی منتهی نمیشود اگر دیگری نسبت به ما جسارت و بی حرمتی روا می دارد تلاش ما باید براین باشد که تعادل وخونسردی خود را حفظ کرده و هوش هیجانی خود را کنترل نماییم.
اگر بتوانیم در مقابل گستاخی دیگران روش های عاقلانه ای در پیش گیریم نه تنها عجولانه او را خشمگین نمی سازد. بلکه فرد را به تفکر وا میدارد.
رعایت ادب در اجتماع:
صرفنظر از نوع جنسیت امروزه متاسفانه طرز رفتار گروه هایی که با یکدیگر تفاوت سنی دارند تا حدی فاقد اصول آداب معاشرت صحیح است.برخی از سالمندان نسبت به جوانان بردباری نشان نمیدهند و باعث رنجش آنان می شوند ولی در عین حال باید گفت که اگر جوانان امروزی انتظار بردباری و تفاهم را از بزرگترها دارند باید آنها هم به نوبه خود رفتار متقابلی پیش گیرند…….
کمتر کسی به سنین بالا میرسد بدون اینکه مقداری دانش و تجربه و خردمندی بیاندوزد ویک جوان با تدبیر از طریق گوش دادن مودبانه و صبورانه خویش میتواند نکات ارزنده ای از آنها بهره بگیرد.
به طور خلاصه دوستان ،همکاران و افرادی که با شما هستند مودب و مهربان باشید ونسبت به افراد مسن تر رعایت ادب و نزاکت را بنمائید و هیچگاه در مقابل نزاکتی که نسبت به شما ابراز شده اظهار تشکر توام با لبخندی خوش آیند که حاکی از صفا و صمیمیت شما است را فراموش نکنید..
رفتار و حرکات فردی:
حرکات یک شخص در هر موقعیت واجد اهمیت فراوان است و تاثیر کلی اعمالی که باید هدف وی قرار گیرد این است که این حرکات حاکی از اعتماد به نفس ملایمی باشد بدون اینکه دیگران آنرا حمل بر غرور و خود پسندی کنند چه بسا فروتنی چابلوسانه یک شخص کم رو همانقدر خشم آور است که لاف و گزاف اهانت آمیز کسی که راه خود را در جامعه بروز باز میکند.
هر دوی این رفتار نوعی از خود پرستی است چون اولی تصور میکند که همه مردم مواظب او هستند و او را می نگرند و دومی سعی دارد جلب توجه کند و یا بارفتار گستاخانه خودبینی خویش را پوشش دهد همه آنها با روشی که پیش گرفته اند نشان میدهند که نسبت به محیط طبیعی خود احساس بیگانگی مینمایند و در نتیجه به یکی از این دو واکنش متوسل میشوند.ولی اگر واقعا نسبت به حق خود به عنوان یک عضو گروه اعتماد دارند احتیاجی نیست به این جنبه های افراطی گرایش یابند اگر در جلسات و گفتگو شخص بیش از حدانتظار وی رسمی باشند انسان می تواند برای چند دقیقه شاهد رفتار و کردارشان شود وبه زودی خواهد توانست خود را با رفتار جمعی ، عمومی و موقعیتهای بخصوص وفق دهد. خوب است طرز راه رفتن. ایستادن ، نشستن ،لحن و زبان بدن خود را با تمرین جبران نماییم و بدن را صاف ، مستقیم بدون سفتی و خشکی با آرامش خاطر نگه داریم و پوشش آراسته ای داشته باشیم….. در این وب سایت همراه ما باشید و با نظرات خود ما را مورد تفضل خویش سازید.ممنون
