نکاتی در مورد آداب و معاشرت اجتماعی
هر شهر یا کشوری دارای آداب رسوم خاصی می باشد که بنا به شرایط زندگی همان منطقه شکل گرفته است. اما به طور کلی در همه جای دنیا اصول و مبانی مشترکی برای اخلاق و رفتار آدم ها وجود دارد که توجه به آن ها در هر جامعه ای و بین هر ملتی موجب موفقیت در ارتباطات جمعی و آزمون های شخصیتی می شود.
با رعایت آداب و اصول معاشرتی و اجتماعی راحت تر می توان ارتباط اجتماعی موفق با دیگران برقرار کرد و امتیازاتی فراوانی از این رابطه به دست آورد. به عبارتی بهتر، رعایت این اصول یکی از دلایل تمایز فرد از دیگران است و در زمان انتخاب وی در موقعیت های مختلف مانند، ازدواج، شغل، سمت و مقام خاص، نفرات نمونه و برتر، این خصوصیت یکی از امتیازهای مهم برتری در این رقابت ها به حساب می آید و در هر رابطه ای مورد رضایت مخاطب قرار می گیرد. آداب و معاشرت اجتماعی دو اصل اساسی دارد:
الف: اخلاق اجتماعی
ب: رفتار اجتماعی.
اخلاق اجتماعی:
به کلیه اعمال شرعی و وجدانی انسان ها گفته می شود که در همه جای دنیا این اصول شناخته شده و مشخص است و همه افراد رعایت آن را نشانه انسانیت، شرافتمندی، نجابت، خداشناسی و منصف بودن فرد می دانند. از آن جا که این اصول توسط ادیان مختلف به صورت کامل توضیح داده شده است و در همه حال و هر زمان توصیه می شود، تنها به اشاره ای از اهم آن ها بسنده می کنیم:
– مهربانی، محبت ورزی و خوش رویی با دیگران.
– فرد تنها به منافع و نیازهای خود توجه نکند و آن چه را برای خود نمی پسندد برای دیگران نپسندد.
– عدالت و انصاف را پیش رو داشته باشد و تمام اعمال و تصمیمات خود را بر اساس آن اتخاذ نماید.
– دروغ نگوید و ظاهر سازی نکند و از فریب دیگران بپرهیزد.
– گره گشای مشکلات دیگران باشد و بابت انجام آن امتیازی طلب نکند.
– فرصت طلب نباشد و از موقعیت هایی که به دست می آورد سوء استفاده نکند.
– نجیب باشد و به ناموس دیگران نظر نداشته باشد.
– خیانتگر نباشد و به وعده های خود وفادار بماند. اصل دوم رفتار اجتماعی است که هدف از نوشتن این مطالب ترویج همین موضوع می باشد.
رعایت آداب معاشرت اجتماعی
رعایت آداب معاشرت اجتماعی (اتیکت) پایه ای برای روابط سالم و احترام متقابل است. در اینجا نکات کلیدی به تفکیک موضوع آورده شده اند
احترام متقابل توجه به حریم شخصی: عدم تجسس در زندگی دیگران یا پرسش های نامناسب
رعایت ادب: استفاده از کلمات محترمانه (لطفاً، متشکرم، ببخشید.) در تمام تعاملات ضروری است.
پذیرش تفاوت ها و احترام به عقاید فردی :به عقیده، سنت ها، فرهنگ ها و سبک زندگی دیگران احترام بگذارید، حتی اگر متفاوت از شما باشد.
ارتباط مؤثر گوش دادن فعال: هنگام صحبت دیگران، با تماس چشمی و تکان دادن سر توجه خود را نشان دهید. صحبت متعادل: از پرحرفی یا قطع کردن کلام دیگران خودداری کنید.
زبان بدن مثبت: حالت چهره، ژست ها و لحن صدا باید همراه با احترام باشد (اخم نکردن، قوز نکردن).
ظاهر و پوشش مناسب تناسب با موقعیت : پوشش خود را با محیط (مهمانی رسمی، محل کار، جمع دوستانه) هماهنگ کنید.
نظافت شخصی: رعایت بهداشت فردی (دوش صبحگاهی، استفاده از عطر مناسب، تمیزی لباس) نشان دهنده احترام به دیگران است
رفتار در جمع پرهیز از جلب توجه افراطی: بلند صحبت نکردن، خندیدن بی مورد یا رفتارهای نمایشی ممکن است مزاحم دیگران باشد.
رعایت نوبت: در صف ها، رانندگی و ترافیک یا گفتگوها به نوبت عمل کنید.
همدلی: در مواقع ضروری (بیماری، مشکل شخصی) حمایت عاطفی نشان دهید.
آداب مهمانی و میزبانی توجه به میزبان
با کمک در آماده سازی یا تمجید از زحمات شان قدردانی کنید.
هدیه کوچک: همراه بردن گل، شیرینی یا هدیه‌ی نمادین نشان دهنده ادب است.
پرهیز از طولانی شدن مهمانی: زمان مناسب را برای ترک جمع رعایت کنید.
ملاحظات فرهنگی و موقعیتی شناخت عرف جامعه: در محیط های مختلف (محافظه کار، مدرن) رفتار متناسب داشته باشید.
احترام به سالمندان: در ورود ، خروج، صحبت یا نشستن اولویت را به بزرگان بدهید.
رعایت سکوت در مکان های عمومی: مانند کتابخانه، سینما یا وسایل نقلیه.
آداب دیجیتال عدم استفاده از موبایل در جمع: هنگام گفتگوی رودررو، تمرکز خود را به افراد حاضر معطوف کنید.
احترام در فضای مجازی: از پیام های توهین آمیز یا اشتراک گذاری مطالب خصوصی دیگران خودداری کنید
پرهیز از قضاوت عجولانه: درباره دیگران بر اساس شایعات یا ظاهر قضاوت نکنید.
شکایت مداوم: منفی بافی مستمر، جو جمع را مسموم می کند.
بی توجهی به زمان: تاخیر غیر موجه نشان دهنده بی احترامی است.
نکته پایانی:
آداب معاشرت، نمایش تصنعی ( ساختگی، غیرطبیعی، یا مصنوعی ) رفتار نیست؛ بلکه نشان دهنده‌ی احترام به کرامت انسانی دیگران و تلاش برای ایجاد فضایی دلپذیر است. انعطاف پذیری و صداقت در رفتار، تأثیر گذاری این اصول را چند برابر می کند.
